In april verhuisde ik voor het eerst in mijn leven. Ik ging op mezelf wonen, ongeveer vijftien kilometer van mijn ouderlijk huis. Ondanks dat ik al een aantal weken bezig was met dozen inpakken en dingen uitzoeken, was het verhuizen toch een heel gedoe. Vooral omdat het voor mij heel vreemd was om na achtentwintig jaar thuis weg te gaan. In deze post deel ik een aantal dingen die ik dacht tijdens en na mijn verhuizing.
Moet ik nou ALWEER naar IKEA
Deze staat met stipt op één. Echt. Voor mijn verhuizing vond ik het oprecht leuk om eens in de zoveel tijd eens naar IKEA te gaan. Gewoon, wat gezellig rondlopen en zinloze dingen kopen. Voordat we naar de auto liepen een softijsje kopen en vervolgens wat na-babbelen over al het leuks dat we gezien hadden.
Daar denk ik inmiddels anders over. Wanneer je in één week tijd vijf keer naar IKEA bent geweest, dan heb je je portie voor de aankomende vier jaar wel gehad. Je gaat naar IKEA voor een tv-meubel en komt vervolgens terug met écht álles behalve een tv-meubel. En dan ben je ook nog dat klote bijzettafeltje vergeten waar je eigenlijk voor kwam. Dat doen ze gewoon expres, je ziet er zoveel dat je spontaan vergeet waar je eigenlijk voor komt.
Had ik in plaats van tweehonderd paar schoenen toch maar een boormachine gekocht
Ja echt, je gaat rare dingen denken. Vooral wanneer je muren van keihard mergel blijken te zijn. Uiteindelijk is het wel goedgekomen hoor, alleen heb je op sommige momenten meer aan een boormachine dan aan tweehonderd paar schoenen.
Zou het heel raar zijn om drie badkamer-kastjes te hebben?
Misschien ligt het wel aan mij – of aan mijn hobby – maar ik vind het op zich best een prestatie dat er vrouwen zijn die alles in één kastje krijgen. Of nog erger: op één plank. Hoe dan?! Ik heb een gigantische kast op mijn badkamer en die zit zo vol dat ik het deurtje niet kan openen zonder dat me twintig flessen douchegel tegemoet komen.
Oké, en nu…?
Toen ik eindelijk met mijn heel hebben en houden op de bank van mijn nieuwe appartementje zat, vroeg ik me serieus af: wat nou. Een eigen appartement was toch wel één van de doelen waar ik al maanden naar toe leefde, voor spaarde en naar uitkeek. En daar zat ik dan. Op mijn eigen bank in mijn eigen appartement. Leuk. En nu? Daar heb ik best even aan moeten wennen.
Ik hoop dat ik hier voor altijd kan blijven wonen
Eerlijk? Ik vond verhuizen op zich echt niet zo leuk. Wat een gedoe, gesleep en geregel. Jeetje. En dan heb ik het nog niet over alles in- en uitpakken. Daarom hoop ik dat ik hier gewoon de rest van mijn leven kan blijven wonen. En anders huur ik gewoon een paar van die sterke mannen in die alles voor me naar beneden slepen.
Ondanks de vele gedachten die door mijn hoofd gingen kan ik wel zeggen dat ik inmiddels gewend ben aan mijn niet meer zo nieuwe situatie. Het went best snel, ook al lijkt het in het begin alsof het nooit gaat wennen. Ik ben heel blij met mijn plekje en hoop oprecht dat ik hier nog een tijdje mag blijven wonen.
DisneyChicks.nl
Wat een leuk artikel! Inderdaad, die Ikea blijft maar terugkomen wanneer je op jezelf woont. Ze hebben ook zulke leuke en handige spulletjes voor een mooi prijsje. :)
Evelien
“Ik moet een abonnement nemen op de Praxis!”
Zo vaak dat wij daar kwamen, haha! Superleuk artikel. Wij wonen nu inmiddels al 8,5 jaar samen. Tijd vliegt!
Priscilla
Toen ik op mijzelf ging wonen was ik 17 jaar oud en ben ik overhaast verhuisd naar de woning van mijn (overleden) opa omdat de familie wilde dat deze woning bewoond zou blijven, zo van de een op de andere dag. Ik had me nergens op voorbereid. Als kers op de taart kwam mijn vriend ook gelijk bij me wonen en woonden we ineens samen in het huis van mijn opa, waar zijn spullen nog stonden. We hadden niks en hebben via familie, vrienden, de kringloop en Ikea binnen een week alles bij elkaar gesprokkeld en wonen nu, 9 jaar later nog steeds samen. (maar wel in een ander huis!) en ik zou niet meer anders willen hoor.
Ilah
Wat een leuke en grappige post! Heel erg leuk om te lezen! xx
Manon
Ik moest een keer iemand helpen oververhuizen, och jeetje wat een gedoe
Shirley
Gefeliciteerd met je nieuwe huis! Ik werd vooral gek van alle keuzes die ik moest maken: mat/glanzend, vierkant/rond, hier/daar, wit/zwart? En toen ik voor het eerst op de bank zat, voelde het als een hotel zonder roomservice en schoonmaakster. Maar: het went snel!