De post die ik nu aan het schrijven ben is één van de posts die ik eigenlijk nooit hoopte te hoeven schrijven. Omdat ik altijd hoopte dat mijn hondje dit niet zou overkomen. Dat hij minimaal twintig zou worden en nog met mijn kinderen door de tuin zou rennen. Nog heel wat jaren natte kusjes op hun neusjes zou geven. Afgelopen week is onze lieve Juup op mijn schoot ingeslapen. We zijn nu een aantal dagen verder en ik kan nog steeds niet geloven dat mijn lieve muis er niet meer is.
Dat hij nooit meer voor de deur op me zit te wachten. Nooit meer tegen me aan komt liggen. Dat hij nooit meer in de keuken komt vragen om een koekje. Nooit meer met hem knuffelen. Geen natte kusjes meer op mijn neus. Dat hij nooit meer vol trots zit te blaffen in de tuin. Dat we nooit meer met hem kunnen gaan wandelen. Dat hij me nooit meer kan troosten als ik verdrietig ben. En zo zijn er nog zoveel dingen die ik nooit meer ga zien. Zoveel dingen die ik nu al mis. Juup was een heel bijzonder hondje, met een gigantisch groot karakter. We grapten altijd dat het net een mens was. En dat was ook zo, alleen het spreken ontbrak hem.
Juup was acht jaar bij ons, ik kreeg hem cadeau van mijn ouders in een hele donkere periode van mijn leven. Juup heeft me toen geleerd – en de jaren die daarna volgde – dat er wel (onvoorwaardelijke) liefde bestaat. Mensen laten dit niet altijd zien, in tegendeel. Mijn Juup was koning in het geven van liefde. Niet alleen aan ons, maar ook aan andere mensen die hij tegenkwam. Hij was ontzettend lief en had een heel hoog knuffelgehalte. Hij moest en zou altijd bij een van ons liggen, kroelen, knuffelen of slapen. Ik kan zeggen dat Juup op dat moment ervoor gezorgd heeft dat ik beter werd en de draad weer kon oppakken. Een geschenk dat niemand anders me op dat moment had kunnen geven. En zo zijn er wel meer dingen die Juup me geleerd heeft. En ook zoveel dingen die ik ga missen.
Woensdagnacht was een ware hel. Een van de ergste dingen die ik ooit heb gezien en heb meegemaakt in mijn leven. We wisten op dat moment niet wat er met Juup aan de hand was, we wisten alleen dat hij twee hersenbloedingen had gehad. Er kwam continu bloed uit zijn mond. ‘s Ochtends is hij op mijn schoot ingeslapen, toen we op weg waren naar onze eigen dierenarts. Het was alsof de tijd toen even stil stond. Alsof ik terecht was gekomen in een hele slechte film. Het verdriet is niet te beschrijven. Ik kan het niet bevatten, dat mijn hondje er niet meer is. Het is zo vreselijk stil in huis en het is zo gek dat ik nooit meer met hem zal knuffelen. En dat hij nooit meer met zijn mooie staart zal slaan. Zijn lieve, natte neusje tegen mijn wang en al zijn ondeugende streken.
We zijn ontzettend geschrokken toen onze dierenarts vertelde dat Juup zijn dood onverklaarbaar is. We waren de hele nacht in de veronderstelling dat Juup ‘gewoon’ twee hersenbloedingen had gehad. Uiteindelijk blijkt rattengif de oorzaak van de twee hersenbloedingen en de bloeding in zijn maag. De werking van rattengif duurt ongeveer drie tot vijf dagen. Dat wil zeggen dat we Juup niet meer hadden kunnen redden. Op het moment dat de bloedingen begonnen, was het al te laat. Juup heeft onzettend geleden en we weten niet hoe hij het gif heeft binnengekregen. Per ongeluk? Of heeft iemand hem bewust iets gegeven / in de tuin gegooid? Ik wil er eigenlijk niet eens aan denken dat iemand mijn lieve, lieve Juup heeft vermoord. Hij was nog zo jong, teckeltjes worden minimaal twee keer zou oud…
Juup was mijn allerdierbaarste bezit. Het mooiste en liefste dat ik ooit heb gehad. Mijn grootste angst was dat er iets met hem zou gebeuren. Mijn grootste nachtmerrie werd afgelopen woensdag werkelijkheid. Gelukkig heeft Juup acht heel mooie jaren gehad bij ons. En wij met hem. Wij hebben hem onzettend veel liefde gegeven, hem behandeld als een keizer. En wij hebben van hem altijd onvoorwaardelijke liefde gekregen. Hij heeft mij gered, mijn leven beter en mooier gemaakt en daar zal ik altijd dankbaar voor zijn. Ik zal hem nooit, nooit vergeten ♥. Het is niet eerlijk dat hij op deze manier afscheid heeft moeten nemen.
Dag lieve Juup, bedankt voor alle liefde die je me gegeven hebt ♥
Sterkte, wens je heel veel kracht toe om dit te verwerken…als een dier sterft van ouderdom kun je er uiteindelijk vrede mee hebben maar dit is zo oneerlijk.
Wat vreselijk :( Nogmaals sterkte
Ach, wat verschrikkelijk :( heel veel sterkte!
Tranen in mijn ogen. Wat verschrikkelijk om je lieve huisdier te verliezen, en dan ook nog zo jong. Onze hond is ook ooit vergiftigd, de dierenarts wilde hem de volgende dag laten inslapen, maar hij is er toen wonder boven wonder bovenop gekomen. Wie doet nou zoiets?? Koester de mooie herinneringen!
Wat verschrikkelijk dat hij zo aan zijn einde is gekomen. Heel veel sterkte!
Neet te bevatte. Sterkte leeve en inderdaad noets zal ste dien Juup vergete veur altied in plekske in die hart. Dikke knoevel!
Oh wat verschrikkelijk! Ik wil al jaren heel graag een teckel en met mijn eigenwijze papegaai erbij wordt dat één groot feest. Ik krijg al bijna tranen in mijn ogen als ik eraan denk dat mijn Mango op een dag niet meer onder ons is. Dierbaren verliezen is altijd verschrikkelijk. Heel veel sterkte!
Wat verschrikkelijk! Ik heb het echt met tranen (oké, ik huilde letterlijk) dit zitten lezen. Ik kan mij zo goed voorstellen hoe jij je nu moet voelen, vooral omdat je zegt “dat je Juup gekregen hebt in de donkerste periode van jouw leven” dat is ook de reden waarom mijn ouders mijn hondje hebben gegeven. Ik heb haar – gelukkig – nog, maar alles wat je beschrijft is exact hoe ik mij voel als het om mijn hondje gaat en ik ben zo bang haar binnenkort te verliezen (ze is al bijna 11). Ik vind het ook heel naar om te weten dat het door gif gebeurd is, het heeft geen zin om erover na te denken hoe Juup het gif binnen heeft gekregen, maar wel heel erg dat het daardoor komt!
Ik wil je heel veel sterkte wensen en het is mooi dat Juup je toch veel heeft kunnen leren en je heeft kunnen helpen een mooier en beter leven te krijgen!
Wat verschrikkelijk. Hondjes worden zo snel familie van je en het is zo erg als je er afscheid van moet nemen. Heel veel sterkte…
holy crap wat erg :( en wat verschrikkelijk dat het door gif gebeurt is… i feel for you girl! <3
Wat ontzettend heftig en naar zeg, heel erg veel sterkte!
Je hebt het mooi verwoord in dit artikel. Sterkte x
Wat vreselijk dat je veel te vroeg afscheid hebt moeten nemen van je lieverd, door zo’n afschuwelijk iets :-( Mijn ervaring is dat de vreselijke pijn en het verdriet ooit (maar dat duurt heel lang) plaats maken voor mooie herinneringen en een warm plekje in je hart. Maar dat lege plekje blijft altijd, dat went gewoon nooit. Ik wens je heel veel sterkte met dit verdrietige verlies.
Wat verschikkelijk dat hij zo aan zijn einde is gekomen. Zo oneerlijk! Veel sterkte!
Aaaahw ik lees dit met tranen in mijn ogen. Ik weet zo goed hoe je je voelt. Heel veel sterkte met het verlies van lieve Juup.
Wat vind ik het toch vreselijk voor je.. Je hebt het heel mooi verwoord.. Het meeste heb ik je al ‘persoonlijk’ gezegd maar van dit artikel ben ik eigenlijk gewoon helemaal stil.. Ik voel de pijn in je woorden, ik denk aan jou.. <3
Awh wat ontzettend naar en onverwachts!
Sterkte de komende tijd!
Wat een afschuwelijke gebeurtenis. Arme Juup en arme jij. Zo onverwacht en onnodig. Heel veel sterkte meid!
Ik lees dit en de tranen prikken achter mijn ogen. Ook onze lieve kat..onze Dikkie dik is 2 januari ingeslapen na een slopende ziekte.hij was op..het kon niet anders meer. Maar wat verschrikkelijk als je van 1 van de dierbaarste dingen die deel uitmaken van jouw leven,zo wreed afscheid moet nemen.
Ik weet hoe het voelt.
Onze dik ligt begraven in onze tuin op zijn favoriete plekje.ik hoop dat jij ook een dierbaar plekje voor juup hebt gevonden.
Zo’n einde wil je niet voor je beestje..zo verdrietig.
Niet wetende wat er nu eigenlijk gebeurt is en niks meer kunnen voorkomen.
Zo triest.
Ik wens je heel veel sterkte ook al is het al een paar maandjes geleden. Ik weet bijna zeker dat je nog wel aan hem denkt..net als ik soms aan mijn dikkie dik.