Hello 30!

Daar ben je dan. En dat terwijl ik nog zoveel wilde doen vóórdat jij er was. Ik weet als geen ander dat leeftijd maar een getal is en dat het werkelijk helemaal niets zegt over wat dan ook. Toch voelt het zo gek en definitief om dertig te zijn. Alsof er een einde komt aan iets, terwijl dat natuurlijk helemaal niet waar is. Eigenlijk is het juist het begin van alles wat er nog gaat komen.

the best is yet to come

Het lijkt wel alsof ik drie dagen geleden voor de eerste keer ging stappen en alsof ik vorige week eindexamen deed. En nu ben ik opeens dertig. Time flies when you are having fun. Al was het niet altijd fun hoor, maar ik heb me er doorheen weten te slaan. En los van dat rare definitieve gevoel: ik heb toch wel heel veel zin in deze nieuwe fase. Want waarom zou dertig niet even leuk als twintig kunnen zijn?

Ik ben iemand die het ontzettend leuk vind om te plannen en vooruit te kijken. Dit is voor mij een heel tof moment om hierbij stil te staan en na te denken over alles dat ik nog wil doen. Alles dat ik nog wil meemaken. Daar krijg ik wel een beetje vlinders van in mijn buik.

verandering

Het getal dertig doet iets raars met me. Ik sta stil bij zoveel dingen die de afgelopen jaren zijn gebeurd. Dingen die ik vanaf nu anders wil doen en ook dingen die ik vanaf nu gewoon niet meer wil. Ik heb mezelf beloofd om meer voor mezelf op te komen en niet meer zo hard voor mezelf te zijn. Ik ga stoppen met alleen maar te geven aan mensen waar ik alleen negativiteit van terug ontvang. Die energie ga ik steken in mooie dingen, waar ik wél positieve energie van (terug) krijg. Er zijn namelijk zoveel mooie dingen in mijn leven, die echt de moeite waard zijn en waar ik ook mooie dingen voor terug krijg.

it’s my party and I’ll cry if I want to

Mijn verjaardag was heel fijn. Ik heb een heel fijne dag gehad. Ik voelde me voor het eerst sinds heel lang echt jarig en echt geliefd op mijn verjaardag. Ik heb nooit grote feesten met veel mensen gehad die met mij mijn verjaardag kwamen vieren. Die het leuk vonden om mijn verjaardag  samen met me te vieren. Ik organiseerde feestjes en niemand kwam opdagen. Er was voor velen altijd een excuus om niet mijn verjaardag te hoeven vieren. Het was nooit belangrijk. Eigenlijk heel schaamteloos, als je je bedenkt naar hoeveel verjaardagen (lees: partners, kinderen, ouders), housewarmings, bruiloften, jubilea en andere partijen ik ben geweest.

Mama zei vlak voor mijn verjaardag tegen me: ‘je nodigt toch ook nooit iemand uit voor je verjaardag?’ En dat klopt ook, want op een bepaald punt ben ik zelf ook gaan geloven dat mijn verjaardag niet belangrijk was om te vieren. En daarom deed ik altijd maar net alsof ik het niet belangrijk vond. Maar dat is het wel, want ik vind het voor iedereen belangrijk om een jaar ouder te worden en dit te vieren.

Inmiddels ben ik bijna twee weken dertig en ik kan alleen maar zeggen dat er eigenlijk niet zoveel is veranderd. Dat bewijst alleen maar meer dat leeftijd écht maar een getal is.

BewarenBewarenBewarenBewaren