Nog niet zo lang geleden kwam ik tot het inzicht dat investeren in persoonlijke groei het meest waardevolle is dat ik kan doen. Op dit moment zit ik in een fase waarin ik ontzettend op zoek ben naar wie ik ben en wat ik nou eigenlijk wil. Dit is niet altijd makkelijk, maar op één of andere manier krijg ik telkens kleine seintjes van het Universum dat ik goed op weg ben.
Op Instagram kom ik continu inspirerende dames tegen, waar ik iedere dag van leer. Waar ik iedere dag om moet glimlachen, vooral omdat er zoveel herkenbaar is. En die herkenbaarheid heb ik heel lang gemist. Één van deze dames liet op haar Insta stories dit boek zien: DAMN, HONEY. Ik werd vreselijk nieuwsgierig en wist een exemplaar te bemachtigen. En die las ik vervolgens in één ruk uit.
Damn, honey
Het klinkt wellicht onnatuurlijk wanneer ik zeg dat ik echt alles aan dit boek leuk vind. Toch is het zo #nospon. Alles is zo mooi en voor-iedereen-vriendelijk samengesteld dat ik er gewoon blij van word. Ik zou willen dat ik dit boek op mijn twaalfde had kunnen lezen. Ook toen snapte ik al de ballen van het leven. En op de dag van vandaag ben ik nog steeds continu bezig met wat andere mensen vinden en zeggen. Het is heel moeilijk om niet onzeker te zijn in deze maatschappij.
Door dit boek ben ik gaan nadenken over situaties van vroeger, nog niet zolang geleden en nu. In mijn geheugen kom ik een aaneenschakeling van gebeurtenissen tegen die ook zomaar beschreven zouden kunnen zijn in dit boek. Van het laag zelfbeeld over mezelf tot (seksuele) intimidatie door de jaren heen. En het steeds op zoek zijn naar heel wat antwoorden.
Het uitgangspunt van het boek is dat iedere vrouw mag doen waar ze zelf zin in heeft. Winkelen in pyjama, op straat lopen in badpak. Dat victim blaming niet oké is en dat het mes aan twee kanten snijdt. Dat er ook heel wat mannen zijn die in hun leven nare ervaringen hebben gehad. Dat het begrijpen van wat wel en niet ‘kan’ afhangt van de grenzen die wij als vrouw aangeven en de manier waarop dit door de andere persoon (lees: vaak de man) wordt geaccepteerd.
Dat seks voor beide partijen leuk en fijn moet zijn en niet alleen voor de man. Dat het niet normaal is dat je ‘het’ maar doet om je man te plezieren, terwijl je er zelf geen zin in hebt. Allemaal dingen die best wel eens gezegd mogen worden, zonder dat er met ogen wordt gerold. Want dat wordt naar mijn mening tegenwoordig al snel gedaan, wanneer iemand een onpopulaire mening deelt.
Ongewenste vragen
Ook ik heb de afgelopen jaren — vooral toen ik nog geen relatie had — voortdurend te maken gehad met (ongewenste) vragen. De standaard vragen die mensen denken te horen stellen aan een vrijgezelle vrouw die ‘al bijna’ dertig is. Ik heb bij mijn concepten meer dan vier artikelen staan, waarin ik mijn ongenoegen beschrijf over deze vragen en situaties. Wat ik er eigenlijk van vond dat er zoveel van mij verwacht werd. En dat iedereen vond dat ik mijn leven maar moest leiden zoals het eigenlijk hoort. Maar ja, hoe heurt het dan eigenlijk?
Het heurt zoals je het zelf wilt. En niet zoals we allemaal al van kleins af aan worden aangeleerd dat het heurt. Tenzij je dit zelf wilt natuurlijk. Dat is het uitgangspunt. Alles is oké, zolang je het maar zelf wilt. En zelfs wanneer je dit in je oren knoopt, is de kans groot dat je nog regelmatig de mist in gaat. En je laat verleiden tot schuldgevoel en verwarring. Tenminste, zo gaat dat bij mij.
Poppetje
Ik ben een poppetje. Tenminste dat is wat mensen zeggen. Een poppetje. En vaak is dat ook het enige dat mensen toelaten om van mij te weten. Eigenlijk ben ik veel meer dan een poppetje. En los daarvan is het niet altijd makkelijk om een poppetje te zijn.
Laatst had ik het er met een vriendin over hoeveel moeite we twee à drie jaar deden om er fabuleus uit te zien op ieder feestje waar we heen gingen. Vaak echt met veel stress, tegenzin en een gigantisch laag zelfbeeld. Verdrietig dat het niet het resultaat opleverde waar we op doelde. Al wisten we volgens mij zelf niet eens welk doel dat eigenlijk was.
We zaten tegenover elkaar te eten en ik zag opeens in dat we – om welk doel het ook ging – er allebei onwijs fantastisch bijliepen. Om door een ringetje te halen. En nog vonden we onszelf niet waardig genoeg voor wat of wie dan ook.
En dat terwijl ik nu in mijn pyjama boodschappen ga doen. Zonder make-up en vettig haar. Daar had ik twee jaar geleden niet eens over nagedacht. Ik zou me kapot schamen. Ik ben blij dat ik in dat opzicht liever voor mezelf geworden ben. Want dat is waar het eigenlijk allemaal om draait. Lief zijn voor jezelf #selflove.
Omdat ik dat wil.
En ik kan nog wel een poppetje zijn hoor. Ik vind het heerlijk om mezelf helemaal over de top op te maken. Mijn haar zo hoog mogelijk te stylen en op torenhoge naaldhakken over de kinderkopjes te struikelen. Daar hou ik van, dat is een heel groot deel van mij. Mijn ander deel ligt met een zak Doritos en een bak heksenkaas op de bank, te verzinnen wat ik daarna zal gaan eten. Of draagt een hele week dezelfde joggingbroek. Tijdens het slapen, boodschappen doen en welke activiteit dan ook. Omdat ik daar op dat moment zin in heb.
Het kan goed zijn dat ik dan 10 minuten later verzin om gekruld, gelakt en wel een rondje door de stad te lopen. Omdat ik dat wil. En op mijn Instagram deel ik natuurlijk die joggingbroek niet. Niet omdat ik me schaam of dingen mooier maak dan dat ze zijn, maar omdat ik dat niet wil. Die keuze heb ik ook.
Omdenken
Waarom zouden vrouwen een zelfverdedigingscursus moeten volgen? Mannen kunnen ook gewoon les krijgen over hoe ze met vrouwen om moeten gaan. En in plaats van je dochter een busje pepperspray te geven, kun je ook een preek aan je zoon geven om uit te leggen hoe je respectvol met vrouwen kunt omgaan. Het mes snijdt overigens wel aan twee kanten, want ik geloof dat in beide richtingen nog veel geleerd kan worden.
Één van de leukste dingen vind ik de twee eerste pagina’s, met alle vormen van vrouwen c.q. mensen die er maar zijn. Ik moest er hardop om schaterlachen. En mijn vriend ook, die zit as we speak, het boek te lezen. Wat mij betreft echt, echt, echt een aanrader. Een van de meest wijze lessen die ik de afgelopen jaren heb gelezen. Met een flinke dosis humor.
Heb jij dit boek al gelezen? xA
Mijn naam is Alyssa, ik ben dertig jaar en woonachtig in het mooie Maastricht. Ik schrijf en creëer dagelijks nieuwe content over creativiteit, persoonlijke groei, lifestyle en dingen waar ik blij van word.
