Zoals jullie eergisteren al konden lezen, waren Tom en ik een lang weekend in Londen. We hebben het ontzettend fijn gehad en willen zeker nog een keer terug wanneer het wat rustiger is. Deze week vertel ik in een aantal blogposts over de dingen die we bezocht en gezien hebben. Vandaag vertel ik over onze tweede dag van ons weekend in Londen, waarop we Camden, Platform 9 3/4, The Beatles Store en het voormalige huis van Freddie Mercury bezochten.
Garden Lodge
Toen ik op donderdagavond op internet aan het zoeken was naar plekken in Londen, kwam ik per toeval terecht bij het voormalige huis van Freddie Mercury. Het bleek nog geen 900 meter van ons hotel te liggen en we besloten dat we ‘s ochtends hier even heen zouden wandelen. Dit konden we namelijk te voet doen en we waren nieuwsgierig naar deze plek.
Op internet kwam ik overal foto’s tegen van een grote muur met allemaal quotes en brieven aan de zanger. Zoiets vind ik dan fascinerend om te zien en wil ik graag bezoeken, vooral omdat ik nog regelmatig naar hun muziek luister.
Garden Lodge ligt een beetje uit de richting van het toeristische gedeelte van Kensington, tussen de ‘gewone’ huizen. Er waren op dat moment nog twee meiden aan het rondkijken bij het huis en later kwamen er twee Amerikanen voorbij gelopen om te kijken. Er waren meer mensen die afwisten van deze plek, maar niet zoveel als bijvoorbeeld bij Abbey Road.
Eenmaal bij de muur (en deur) aangekomen bleek dat werkelijk alles wat ik op de foto’s had gezien, er niet meer was. De hele muur was schoongemaakt, de deur was in een andere kleur geverfd en er waren stickers (‘graffiti is a crime’) op de deur geplakt. Over de deur zat een plastic scherm, waardoor het onmogelijk was om de deur te beschrijven. Iets wat in het verleden natuurlijk regelmatig is gebeurd. Daarnaast gingen er overal camera’s. We maakten bescheiden een aantal foto’s en vertrokken na een aantal minuten. We wilden absoluut niemand tot last zijn.
Later las ik op internet dat het huis nu eigendom is van de beste vriendin van Freddie, Mary Austin. Zij heeft na jarenlang muren schoonmaken en veel gedoe voor haar voordeur besloten om deze maatregelen te nemen. Iets dat ergens heel begrijpelijk is. Na jaren ben je er wel een beetje klaar mee, vooral omdat Freddie ontzettend op zijn privacy was gesteld.
Camden
Vanuit daar zijn we naar Camden gegaan. Ik was donderdag een beetje sceptisch over Londen. Voor mij was het gewoon echt te druk, teveel, too much. Alles. Toen we in Camden uit het metrostation stapte, zei ik meteen: ‘Oké, dit vind ik leuk. Dit is mijn ding.’ En dat bleek ook echt zo te zijn. We begonnen te lopen en liepen langs allerlei platenzaken, vintage winkels en kraampjes. We kwamen in een kleurrijke straat een graffiti tegen van een teckel als engeltje en alleen dat was voor mij al bijzonder. De meesten zullen wel begrijpen waarom. Alsof Juup tegen me zei van: ‘vriendin, hier moet je zijn!’.
Amy Winehouse
We gingen op zoek naar het beeld van Amy Winehouse. Een beetje cliché, maar we wilden het toch graag zien. We kwamen terecht bij een soort foodmarket – super leuk en gezellig. Vanuit daar kwamen we bij een overdekte markt met allemaal kramen met zelfgemaakte producten. Nadat we daar even rond hadden gelopen, zijn we verder gegaan naar Camden Market en daar kwamen we ook meteen het beeld van Amy tegen.
Een kleine opdonder van brons, met veel gekleurde armbandjes en een echte bloem in haar haar. Voorgangers hadden haar lippen rood gemaakt en haar ogen versierd met zwarte eyeliner. Wanneer je dan voor zo’n beeld staat, realiseer je je pas hoe treurig het eigenlijk is. Zo’n talent, hele toekomst voor zich en dan eindig je als een bronzen beeld waar de meeste mensen aan voorbij lopen. Bizar.
Camden Market
Camden Market is echt fantastisch. Voor mij het hoogtepunt van ons weekend in Londen. Ook wel toeristisch, maar gewoon heel gezellig en niet overdreven overladen met mensen. Althans, niet toen wij er waren. We liepen door de straten en kwamen een aantal leuke barretjes tegen.
In Camden Market was ook een overdekte markt. Wederom met veel handgemaakte spullen, maar ook veel vintage. We kwamen een winkel tegen met vintage jassen: leer en nep bont. Daar vond ik een toffe bontjas (nep) die we gekocht hebben. Het is echt een statig ding en ik ben er blij mee. De rest van de dag heb ik fijn mijn warme bontjas gedragen, het was namelijk ijskoud.
We hebben daar een paar uurtjes fijn rondgelopen. Er hing een leuke sfeer en er was veel om te zien. Wat mij betreft een aanrader. Voor de schoenen liefhebbers: er ligt een mooie Dr. Martens store in Camden Market. Ik kocht er een paar mooie Docs voor Tom. Leuk aandenken aan een fijne dag.
Platform 9 3/4
Zoals ik mijn vorige blogpost over ons weekend in Londen beschreef, waren we op donderdagochtend al even bij Platform 9 3/4. Na ons bezoek aan Camden besloten we om terug te gaan om foto’s te maken. De wachtrij was veel langer dan de dag ervoor, maar we zijn toch blijven wachten. Uiteindelijk hebben we bijna een uur in de rij gestaan. Er staan speciale hekken, iedereen moet netjes op zijn beurt wachten en aansluiten. Het is een beetje wat het je zelf waard is: ik wilde uit jeugdsentiment met dat karretje op de foto.
Wanneer je eenmaal aan de beurt bent, staat er een medewerker van de winkel te wachten. Vervolgens mag je een sjaal uitkiezen van je favoriete afdeling. Deze doe je om voor de foto. ik koos voor de blauwe sjaal van Ravenclaw. De medewerker regisseert een beetje hoe je moet gaan staan voor de foto en je mag een toverstok kiezen die je omhoog houdt op de foto. Dat vond ik een beetje stom, maar ik heb het toch maar gedaan. I ain’t no party pooper.
Strike a pose
Een fotograaf van de winkel maakt twee professionele foto’s, maar Tom mocht naast hem gaan staan en zelf ook foto’s maken. Je bent niet verplicht om de foto’s te kopen en je mag zelf ook gewoon foto’s maken. Dat vind ik top, want er zijn genoeg mensen die geen foto willen kopen.
Ondanks dat de foto’s van Tom goed waren, kocht ik er ook één in de winkel. Ik kreeg er een Platform 9 3/4 mapje omheen en kon dertig dagen de foto digitaal downloaden op hun website. Dit kostte 9,5 pond, wat ik persoonlijk wel een net bedrag vind. We hebben zelf ook leuke foto’s gemaakt, maar ik vond het gewoon een leuk aandenken. Ze proberen er wel iets bij te verkopen, maar ja, waar doen ze dat tegenwoordig niet.
Daarna besloten we om even terug te gaan naar de hotelkamer om te plannen te maken voor de rest van onze tijd in Londen. We hadden namelijk al veel dingen van ons lijstje gedaan. We gingen eten bij een pub in de buurt van ons hotel en besloten om die avond een beetje rustig aan te doen.
The Beatles Store
Dus……gingen we naar Baker Street! Want daar ligt een Beatles Store, met alleen maar producten van The Beatles. Aangezien ik behoorlijk fan ben van The Beatles vond ik het leuk om zoveel verschillende producten van de band bij elkaar te zien. Ik vind dan ook niet alles leuk hoor, sommige dingen zijn gewoon standaard dingen maar dan met het logo van The Beatles erop. Dat vind ik stom. Wel kreeg ik van Tom een leuk shirt van The Yellow Submarine met een bijpassende sleutelhanger. Het shirt heeft een moderne pasvorm en kan ik dus leuk dragen onder een blazer of vest.
Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan. Het was een fijne dag en we wilden graag de dag erna heel vroeg naar Portobello Road Market en Westminster. Daar vertel ik in een volgende blogpost meer over.
Deze blogpost bevat affiliate links.
Mijn naam is Alyssa, ik ben eenendertig jaar en woonachtig in het mooie Maastricht. Ik schrijf en creëer dagelijks nieuwe content over creativiteit, persoonlijke groei, ondernemen, lifestyle en dingen waar ik blij van word.
Wauw wat een prachtige foto’s heb je gemaakt zeg, die donuts … en die platenspelers, zo nostalgisch en lekker!