De nadelen van introvert zijn

Als er iets is dat ik de afgelopen paar jaar over mezelf heb geleerd is dat ik een typische introvert ben. En dat terwijl ik juist altijd dacht dat ik het tegenovergestelde was. Of misschien wilde ik dat wel graag zijn. Ik begreep nooit waarom ik me in volle cafés negen van de tien keer eenzaam voelde en nooit echt plezier kon hebben. Het was altijd alsof ik iets zocht wat ik niet kon vinden. Ik zeg niet dat ik het nooit gezellig heb gehad, maar me tussen veel mensen bevinden is voor mij echt een opgave. Toen ik me ging verdiepen in introvert zijn, kwam ik tot de conclusie dat vrijwel alles bij mij van toepassing is. Er vielen heel wat puzzelstukjes op zijn plek en daarom deel ik vandaag mijn ervaringen hiermee op mijn blog.

Wanneer je iets voelt en dit niet begrijpt, is het een hele opluchting wanneer je het opeens wel begrijpt. Zeker wanneer het iets is dat al jaren speelt. Toen ik verhalen ging lezen van mensen die ook introvert zijn, kwam ik veel herkenbare dingen tegen. Mocht je twijfelen over wel of niet introvert zijn, dan kan ik zeker aanraden om er meer over te gaan lezen. Er is veel informatie te vinden op internet over dit onderwerp. Vandaag bespreek ik de nadelen. Niet omdat introvert zijn iets negatiefs is, maar meer omdat de nadelen vaak herkenbaarder zijn dan de voordelen.

Mensen begrijpen het niet

Nu ik zelf bewust ben van mijn introvert zijn, is het veel makkelijker om grenzen aan te geven. Of om te beslissen om gewoon iets niet te doen. Wanneer ik uitgenodigd word voor iets waar ik me niet goed bij voel, dan zeg ik veel makkelijker nee. Omdat ik nu weet wat mijn motieven zijn: ik heb er geen energie voor of gewoon geen zin in. Het is gewoon teveel of ik ben liever thuis met mijn eigen dingen bezig. Mijn ervaring is inmiddels dat mensen die keuze niet kunnen begrijpen. Ik zit liever thuis iets te doen, dan dat ik tussen veel mensen ben. Dat komt ook wel omdat ik zoveel leuke hobby’s heb natuurlijk.

Ik heb thuis altijd wel iets te doen en daardoor vermaak ik me thuis ook heel goed, zonder dat ik daarvoor sociaal hoef te zijn. Sociaal zijn is gewoon niet zo mijn ding en ik weet nu dat dat ook prima is. Dat wil overigens niet zeggen dat je niet sociaal kunt zijn als introvert, maar de keuzes die gemaakt worden zijn wel anders dan bijvoorbeeld bij iemand die het liefst tussen de mensen is. Een introvert haalt energie uit zichzelf en een extravert haalt energie uit andere mensen. Dat is de meest simpele verklaring.

Het is vaak eenzaam

Een tijd geleden waren er vriendinnen waar ik echt dagelijks contact mee had. Nu heb ik af en toe contact met vriendinnen. Dat is een hele verandering, maar geeft me wel veel rust. Ondanks dat ik hier natuurlijk zelf bewust voor kies, is het soms toch eenzaam. Hoe ik er ook van kan genieten om zelf thuis met mijn eigen dingen bezig te zijn, kan ik me soms ook eenzaam voelen. Dat is moeilijk te verklaren en ook niet iets wat uren of dagen duurt. Er zijn soms gewoon momenten dat ik wel zou willen dat ik genoeg energie had om de meest sociale persoon van de wereld te zijn, maar dat heb ik gewoon niet. Dat eenzaam gevoel komt ook wel omdat mensen het soms niet begrijpen en beledigd zijn wanneer ik ‘nee’ zeg tegen een afspraak of ‘nee’ zeg tegen een voorstel. Ze weten niet dat die ‘nee’ me heel veel moeite kost, ik wil natuurlijk niemand kwetsen.

Aan de andere kant – als ik ga omdenken – is het een stukje vrijheid. Wanneer je de rust hebt om gewoon in je eentje dingen te doen. Zonder afhankelijk te zijn van anderen.

Je begrijpt het soms zelf niet

Vaak wanneer ik iets afspreek met iemand dan kan ik daar ontzettend naar uit kijken. Tot op de dag zelf. Dan heb ik er opeens geen zin meer in en voelt het als een gigantische berg die ik moet beklimmen. Dat ligt volledig aan mij en niet aan de persoon waar ik mee heb afgesproken. Dat maakt het soms wel moeilijk, want dan praat ik mezelf een schuldgevoel aan. Ik snap soms nog steeds niet hoe ik iets de ene dag heel leuk kan vinden en de dan erna er zo vreselijk tegen op kan zien. Daar moet ik nog een beetje mee leren omgaan. Ik geloof ook wel dat introvert zijn een leerproces is dat een heel leven duurt.

Grenzen en ‘nee’ zeggen.

Ondanks dat ik het vaak nog steeds moeilijk vind om nee te zeggen, heb ik inmiddels wel ondervonden dat het soms echt nodig is. Wanneer ik een drukke week heb gehad dan is er vanzelf een moment waarop ik geen prikkels meer kan verdragen. Dan ben ik net een wandelende tijdbom die ieder moment in een ugly cry kan uitbarsten en dat probeer ik gewoon echt te voorkomen. Niemand wordt daar beter van en het is nergens voor nodig. Het is een kwestie van mijn grenzen kennen en deze ook aangeven – ongeacht wie daar de dupe van wordt. Gelukkig begrijpen de meeste mensen in mijn omgeving dit gewoon en gaat het daarom steeds makkelijker.

Ik merk ook regelmatig wanneer ik teveel ‘moet’ van mezelf en andere mensen, het gewoon echt misgaat. Dan ben ik chagrijnig, ongeduldig en snauwerig. Dat wil je niet. Grenzen aangeven is sowieso iets dat ik iedereen aan kan raden. Het is als je het mij vraagt essentieel om je eigen energie te bewaken en dat is voor iedereen belangrijk. Soms ben je niet moe omdat je te veel gedaan hebt, maar omdat je teveel gedaan hebt waar je niet gelukkig van wordt. Daar gaat het dan een beetje mis. Wanneer je dit structureel doet, kun je nooit gelukkig zijn. Iets om over na te denken. Maak altijd genoeg tijd vrij om ook je eigen dingen te doen en geef duidelijk grenzen aan. Niemand anders kent jouw grenzen en kan deze aangeven. Dit kun je alleen zelf, maar dat is weer een heel ander onderwerp. Misschien dat ik daar later nog op terug ga komen.

Wanneer je niet weet of je intro- of extravert bent, zou je deze test kunnen doen. #nospon