Het is geen schande om alleen te zijn

‘Ja, jij hebt wel makkelijk lullen.’ Klopt. Ik heb nu een relatie en ben al bijna tweeënhalf jaar heel gelukkig met Tom. Vóór deze relatie, had ik nooit (echte) relaties. Ik ben tot mijn achtentwintigste single geweest. Ik weet dus wel degelijk hoe het voelt om geen relatie te hebben. Ik weet daardoor ook precies wat je allemaal kunt voelen en denken, vooral rondom dagen als Valentijnsdag en kerst. Alle gedachten die je hierover kunt hebben, heb ik ook gehad. Positieve en negatieve. Uiteindelijk namen de positieve gedachten bij mij de overhand en liet ik mijn zorgen over eeuwig alleen blijven los.

Het is geen schande om alleen te zijn

Als vrijgezelle vrouw van bijna dertig waren er een aantal standaardvragen die ik met regelmaat naar mijn hoofd kreeg geslingerd. ‘Heb je hem nou nóg niet gevonden?’ ‘Heb je je vriendje niet bij je’ en zo kan ik nog wel honderd oneliners verzinnen die de revue zijn gepasseerd. Daar komt ook nog eens bij dat ik te pas en te onpas werd gekoppeld aan alles wat maar mannelijk, single en mijn leeftijd had. Tot vervelends toe.

Werkelijk álles aan de goedbedoelde adviezen van tante Trees was irritant. De manier waarop het werd gevraagd, met die denigrerende ondertoon. De gedachten achter de vragen, want het zou toch allemaal volgens dat ene plaatje moeten? En dan nog de timing: meestal wanneer er nét een stilte viel en er maar liefst minstens twintig mensen konden meegenieten.

Er zijn jaren geweest dat ik me vreselijk alleen en onbegrepen voelde op dagen als Valentijnsdag en kerst. Dat ik overstuur was en zat te huilen, omdat ik dacht dat ik abnormaal was. Dat het me nooit ging lukken om aan iedereens verwachtingen te voldoen.

Je weet wel, dat ene plaatje

Ik heb ze ook gehad. De talloze momenten waarop (wildvreemde) mensen met een denigrerende ondertoon aan me vroegen of ik nog steeds geen man aan de haak had geslagen. Op iedere gelegenheid die je maar kunt bedenken. Die mensen hebben helemaal niet in de gaten hoe ongepast het is om zoiets te vragen. Nee Trees, het gaat jou geen ene fuck aan of ik al een vriend heb. En als ik er nooit een krijg is het ook niet jouw probleem. Ga gewoon weg.

Durfde ik ook nooit te zeggen hoor, maar als ik er nu over nadenk, zou ik willen dat ik het wat vaker gezegd had. Zulke mensen moet je niet eens in je omgeving willen. Die moeten linea recta terug naar de pruimentijd.

Dat ene plaatje bestaat niet. Er is geen perfect plaatje, jij maakt je eigen plaatje. En jouw plaatje is altijd het juiste plaatje, zolang jij er gelukkig mee bent. Alleen of samen met iemand.

Ieder huis heeft zijn kruis

En ja, ik weet dat alles er bij anderen altijd zo mooi uitziet. Zo ‘perfect’, dat je je afvraagt hoe en of jij ooit ook zoiets zal hebben. Met iemand die de juiste persoon voor jou is. Geloof me, dat kan altijd. Is het zo makkelijk als het vaak lijkt? Nope.

Ieder huis heeft zijn kruis. Dat gezegde is bijna net zo ouderwets als die tante Trees met haar vervelende vragen. Ik moet de laatste jaren heel vaak aan dat ouderwetse gezegde denken. Ook wel eens wanneer ik door instagram aan het scrollen ben. Als je in je hart gaat kijken, dan weet je ook heus wel dat bij iedereen wel iets niet klopt. Er is bij iedereen wel iets waar ze liever niet over praten. En daar is helemaal niets mis mee, dat is het leven.

Bij iedereen is er wel eens – of bij sommige wat vaker – een ruzie. Er is bij iedereen wel eens iemand boos de deur uitgelopen. We schreeuwen of schelden allemaal wel eens op elkaar. Sommige gaan zelfs wel eens uit elkaar en komen dan weer terug bij elkaar. Er zijn zoveel situaties die alles behalve ‘perfect’ zijn, alleen die zie je meestal niet. Mensen laten vaak alleen maar de mooie dingen zien. En dat is prima, dat is hun goed recht. Vergeet alleen niet dat er overal wel eens iets is.

En dat ‘perfecte’ koppel en/of plaatje waar jij je minderwaardig door voelt, is niet zo ‘perfect’ als jij misschien denkt. Of als ze jou doen geloven. Misschien willen ze wel helemaal niet zo overkomen. En wat is perfect dan eigenlijk? Volgens mij bestaat perfectie niet. Zoveel vragen.

Je bent niet minder omdat je alleen bent

Heel belangrijk: je bent niet minder omdat je alleen bent. Er is totaal niets mis met single zijn. Ook al doen vervelende buurvrouwen, opdringerige tantes en andere figuren net alsof het een schande is wanneer je (nog) alleen bent. Het is geen schande. Het is veel erger wanneer je maar een (ongelukkige) relatie begint, omdat je anders niet voldoet aan het plaatje. Er is geen ideaal plaatje, jij maakt je eigen plaatje.

Ik heb me tot een bepaald moment ook vaak minderwaardig gevoeld omdat ik er maar niet in slaagde om een relatie te krijgen. Dat is te belachelijk voor woorden. Er kwam dan ook een moment waarop dat volledig omdraaide. Er zijn namelijk ook een heleboel voordelen aan alleen zijn.

Even voor de duidelijkheid…

Begrijp me niet verkeerd, ik zou Tom echt noooooit kunnen en willen missen, maar ik weet dat ik ook gelukkig kan zijn in mijn eentje. Tom maakt me nóg gelukkiger, maar ik was alleen ook echt heel gelukkig. Dat staat verder los van onze relatie: je mag en kunt als alleenstaande ook gewoon gelukkig zijn.

Ik had nooit verwacht dat het voor mij was weggelegd om te hebben wat ik nu heb met Tom. Ik hou zoveel van hem! Er was zelfs een moment waarop ik geloofde dat het wellicht voor sommige mensen niet is weggelegd om samen met iemand te zijn. En toen kwam ik een aantal maanden later Tom tegen. We zijn inmiddels een tijd verder en ik ben heel blij met onze relatie en met Tom.

Het is geen schande om alleen te zijn. Niet met Valentijnsdag, niet met kerst – op geen enkele dag van het jaar. Er zullen altijd mensen zijn die jou dat gevoel willen geven, maar dat mag je niet laten gebeuren. Jij telt als single ook mee in deze maatschappij. Al blijf je voor de rest van je leven alleen. Het is jouw leven en jij schrijft je eigen (perfecte) plaatje. Met of zonder partner.

Photo by Izabella Bedő from Pexels