Voor jezelf kiezen

Vriendschappen zijn eigenlijk net als relaties. Soms komt er een moment waarop je merkt dat het niet meer lekker loopt. Het gaat allemaal niet meer vanzelf en het kost ontzettend veel energie om op één lijn te zitten met personen waar je voorheen hele dagen mee kon doorbrengen. Op het moment dat het je overkomt kan het best even vreemd zijn, maar geloof me als ik zeg dat iedereen dit wel eens heeft meegemaakt. En wat is er dan mis met op een goed moment te stoppen en voor jezelf te kiezen? No hard feelings. In plaats van nog maanden, jaren continu elkaar eigenlijk niet meer zo leuk vinden.

Taboe

Er heerst een grandioze taboe op het stoppen van vriendschappen. Vaak worden er allerlei niet-relevante redenen bijgehaald om te verdoezelen wat er eigenlijk aan de hand is: je zit niet meer op één lijn, je past niet meer bij elkaar of je vind elkaar gewoon niet meer zo leuk. Dat mag. Zelfs als je jarenlang bevriend bent geweest. Er is niets mis met voor jezelf kiezen.

Wanneer je klaar bent met een relatie en niet meer met elkaar verder wilt, dan stop je er toch ook mee? Waarom zou dat dan bij vriendschappen niet mogen? Het is logisch dat er een moment kan komen waarop je niet meer bij elkaar past. Dat betekent niet dat je niet meer om elkaar geeft of niet meer van elkaar houdt. Dat is bij relaties ook zo. Niet meer van elkaar houden of niet meer met elkaar verder willen zijn twee verschillende dingen.

Veranderingen

Het leven bestaat uit veranderingen. Er is continu verandering. Wij als mens veranderen ook. Ik geloof sterk dat één van de belangrijkste doelen in ons leven onze eigen persoonlijke groei is. Investeren in jezelf is het meest kostbare dat je kunt doen. Daar hoort verandering bij. Dat je probeert het beste uit jezelf te halen. Dat je steeds meer de persoon wordt die je eigenlijk hoort te zijn en waar je gelukkig van wordt. Zonder factoren die je hierin belemmeren en dan komt het wel eens voor dat je afscheid moet nemen van storende factoren.

Ja maar, dat is toch zonde van al die jaren?

Van de ene kant wel ja. Van de andere kant heeft het totaal geen zin om aan een dood paard te blijven trekken. Eigenlijk is het heel logisch dat ook aan (goede) vriendschappen een einde kan komen. Dat maakt hetgeen je samen hebt meegemaakt niet minder waardevol of mooi. Die momenten neemt niemand je meer af.

Het is juist heel mooi en sterk om voor jezelf te kiezen en niet alles kapot te maken door met iets verder te gaan dat gewoon niet meer werkt. Dát is pas zonde.

Liefde

Houd je minder van elkaar als je die keuze maakt? Nee. Ik heb een groot hart en houd ontzettend veel van de mensen om mij heen. Ook van de mensen die op dit moment niet meer om mij heen zijn, maar wel voor lange (lees: of korte) tijd dicht bij mij hebben gestaan. Toch koos ik voor mezelf.

Ik wens iedereen die onderdeel is of was van mijn leven het allerbeste toe. Mensen vinden wel eens dat ik daar heel ‘hard’ mee omga. Ik zie dat gewoon anders. Wanneer de koek op is, is de koek gewoon op. Of dat nou in een relatie is, een jarenlange vriendschap of met familie. Uit het oog is immers niet uit het hart en er zijn dagen waarop ik volop geniet van alle herinneringen die ik maakte met mensen die ik nu nooit meer spreek. Er zijn honderden foto’s en video’s waar ik urenlang om kan schaterlachen. Ik wens deze mensen niets dan goeds toe, maar ik heb absoluut geen behoefte om nog even gezellig een bakkie te doen.

Exposen

Eerlijk? Ik kan een heleboel mensen exposen. Vertellen hoe heel veel vorken daadwerkelijk in de steel zitten. Heb ik daar zin in? Nope. Ik ben niet haatdragend. It didn’t come easy, but I’m finally in a good place. Waarin ik gewoon volledig mezelf kan zijn niet telkens het gevoel heb dat ik alles verkeerd doe.

Inmiddels ben ik wel gewend dat ik een krijgt-altijd-de-schuld-persoon ben. Terwijl anderen hun hele leven een ik-blijf-buiten-schot persoon zijn. Ik heb in het verleden ontzettend vaak de schuld gekregen van dingen die eigenlijk niet mijn schuld waren. Er is nooit iemand geweest die dan zo eerlijk was om te zeggen: eigenlijk heeft ze helemaal niets fouts gedaan.

Ik kan denk ik ongeveer twaalf boeken schrijven met situaties, waarvan ik vaak niet eens wist wat er gebeurde en waarom het gebeurde. Waardoor ik steeds meer en vaker het gevoel had dat helemaal niemand me meer aardig vond. En vooral dat ik geen invloed had op wat anderen van mij vonden. Het was een gewoonte van sommigen om mij maar gewoon de schuld te geven om er zelf beter van te worden. En er waren dan mensen die daarbij wilde horen. Omdat mensen nou eenmaal kuddedieren zijn. Niet alleen durven te gaan plassen tijdens het uitgaan, samen roddelen, dezelfde mensen niet aardig vinden. Je kent het wel. Wederom: ik ben blij dat ik zelf niet (meer) zo in het leven sta.

Mijn eigen schuld

Ik kan me nog herinneren dat ik een aantal jaar geleden bij de psycholoog kwam en vertelde over hetgeen me dwars zat in het leven. Wat best veel was, omdat ik tien jaar lang vreselijk unhappy was. Ze vroeg me toen – meerdere keren – heel verbaasd of ik wel besefte dat échte vrienden niet zulke dingen doen. Dat echte vrienden niet over elkaar roddelen, me niet buiten zouden sluiten en me niet zouden neerzetten als moeilijk persoon.

Ik lachte het toen weg onder het motto dat het vast ‘niet bewust’ gebeurde en dat het vast niet zo bedoeld was. Ik weet en geef ook toe dat ik niet altijd de meest gezellige en makkelijke vriendin was, omdat ik jarenlang heb geworsteld met mijn geestelijke gezondheid. Ook op momenten dat daar 0,0 begrip voor was. Ik was moeilijk en zorgde altijd voor problemen. Dat was de rol die ik aangemeten kreeg en die ik lang heb vervuld. En het leek soms wel alsof er daardoor juist allerlei situaties ontstonden, altijd en overal.

En toen ik ZELF besloot om uit die rol te stappen, werd ik pas echt weer gelukkig en blij met mezelf. Eigenlijk heb ik me gewoon jarenlang in de rol laten duwen en is het voor een groot deel mijn eigen schuld. Ik had veel en veel eerder voor mezelf moeten kiezen. Ondanks de consequenties.

‘Er is altijd wel iets’

Er zijn nog altijd mensen uit mijn verleden die me in die rol duwen. ‘Er is altijd wel iets met jou’. Ja vriend, met IEDEREEN is er altijd wel iets. That’s life. Stoot ik niet mijn kleine teentje vier keer per dag, dan laat ik wel een doos eieren vallen bij het afrekenen in de supermarkt. Het is zo intens gemeen om iemand die dagelijks zo z’n best doet om er iets van te maken, structureel zo ontzettend naar beneden te halen. Alle negativiteit die je naar anderen stuurt, krijg je uiteindelijk weer zelf terug op je bordje. Mensen die worstelen met zichzelf moet je helpen, niet nog verder naar beneden halen.

Not everyone gets the same version of me. One person may tell you I’m a beautiful soul and another person may tell you I’m a cold hearted asshole. Believe them both. I act accordingly.

Schijt.

Ik ben nu, na al die jaren, oké met alles. Ik zeg oké, omdat ik soms wel nog heel verdrietig kan zijn. Soms overvalt het me dat ik zoveel jaren geen vreugde kon vinden. Dat ik me zo ontzettend vaak, zo vreselijk alleen voelde. Zo erg dat het ook echt pijn deed in mijn buik en dat ik er niet van kon slapen. En dat er dan heel vaak niemand was die me begreep. En dat zal altijd een pijnpunt blijven en er zullen ook altijd dagen zijn dat het me niet lukt om vreugde te vinden. En dat is oké. Dat anderen dat niet oké vinden dat vind ik ook oké. Ik ben gewoon heel blij dat ik ben waar ik nu ben, met de mensen waar ik nu mee ben.

Remi

Er zullen ongetwijfeld veel vooroordelen zijn over het feit dat ik bijna geen vrienden heb. Ook iets waar een gigantisch taboe over heerst. Alsof het een schande is wanneer je geen behoefte hebt om tienduizend oppervlakkige vriendschappen te onderhouden. Ik kies er ZELF voor om dat niet te hebben. En niet ‘omdat niemand bevriend met me wil zijn’. Zoals ook wel eens wordt rondgebazuind. Ik vind het heerlijk zo. Geen drama. Geen problemen. Noppes. En die paar mensen die wél kortbij mij staan zijn daardoor alleen nog maar waardevoller. En het beste is: er zijn geen problemen, omdat we gewoon matchen en op één lijn zitten.

In jezelf investeren wilt soms zeggen dat je afscheid moet nemen van factoren die ervoor zorgen dat je niet kunt groeien als persoon. Die ervoor zorgen dat je niet gelukkig kunt zijn. De keuze om afscheid te nemen van mensen of gewoonten is soms onwijs moeilijk, maar die keuzes hebben me in mijn geval ontzettend veel rust gegeven.

Photo by Karim MANJRA on Unsplash

Alyssa

Mijn naam is Alyssa, ik ben eenendertig jaar en woonachtig in het mooie Maastricht. Ik schrijf en creëer dagelijks nieuwe content over creativiteit, persoonlijke groei, ondernemen, lifestyle en dingen waar ik blij van word.