Hi, ben ik weer. De afgelopen maanden heb ik amper iets op mijn blog gezet en ik geloof zelfs dat de tijd tussen dit bericht en mijn voorlaatste bericht de langste periode in tien jaar is dat ik niets online heb gezet. Mijn blog bestaat deze maand precies tien jaar. Ik ben al eenderde deel van mijn leven online zichtbaar, met name op mijn blog. Dat is best een mijlpaal.
2020
Ondanks dat ik best wel zoekende ben geweest naar mijn rol als ondernemer, mocht ik niet klagen begin dit jaar. Het begon allemaal een beetje te lopen Zo ontdekte ik bijvoorbeeld dat mensen geïnteresseerd zijn in mijn breipatronen en opende ik een Etsy-shop waar ik mijn breipatronen verkoop. Ik had een aantal leuke opdrachten. Ik hielp ondernemers met hun online zichtbaarheid, maakte een website voor een klant en eigenlijk liep het best op rolletjes. Tenminste, voor iemand die eigenlijk geen idee heeft wat ze wilt qua ondernemen. En toen kwam corona.
In eerste instantie moet ik zeggen dat het voor mij wel meeviel. Maart was mijn beste maand ooit, ik verdubbelde mijn omzet en ik dacht echt dat het allemaal wel mee zou vallen. Begin april stief mijn oma en vanaf dat moment ging alles eigenlijk een stuk minder. Ik heb onderschat hoeveel impact het zou hebben. Het voelde alsof ik continu tegen de stroom in aan het zwemmen was. Je zou zeggen dat je daar sterker van zou worden, maar eigenlijk voelde ik me met de week meer uit het veld geslagen. Vooral de corona maatregelen zorgden bij mij voor heel veel onmacht.
Niet meer naar oma, niet meer naar de kringloop (of minstens een half uur in de rij staan om binnen te komen), niet meer naar Tom z’n familie in België, opletten met mijn eigen ouders, de bruiloft die in gevaar kwam, bang om mensen om me heen kwijt te raken, bang om iets verkeerd te doen en zo kan ik nog wel wat dingen opnoemen.
Niet naar Italië
Toen kwam de zomer en kwam ik tot de conclusie dat we dit jaar echt, echt, echt niet naar Italië konden. Iets dat steevast mijn lichtpuntje in de zomer is: naar mijn familie in Italië. Ondanks dat we om ons heen zagen dat mensen maar gewoon deden waar ze zin in hadden, besloten wij om dit niet te doen. We vonden dat we dit niet konden maken, mede ook voor de mensen om ons heen. Daarnaast hadden we geen idee wat we er zouden aantreffen en hoe de situatie zou veranderen in de tijd dat we er zouden zijn. We vonden het een te groot risico.
Ik zat thuis en werd overvallen met een gevoel van nergens zin meer in hebben. Iedere dag probeerde ik om gewoon te werken, het huishouden te doen en mezelf bezig te houden, maar dat zorgde ervoor dat ik me heel slecht voelde. Er word niet veel over gesproken, maar ik ben door de hele situatie echt doodongelukkig geweest. Met name ook door mijn chronische migraine, waardoor ik de afgelopen acht maanden non-stop zware hoofdpijn heb gehad. Het gaat nu gelukkig weer beter en ik merk dat ik weer zin krijg om dingen te doen.
Bruiloft
De voorbereidingen van de bruiloft hebben maanden stilgelegen. We zaten te wachten op het moment dat we zekerheid kregen over wat er wel en niet zou mogen. Dat moment kwam niet, waardoor er veel dingen zijn blijven liggen. Dingen die we nu de laatste week nog in orde moeten maken.
Ik had me er zo op verheugd om wekelijks een update te schrijven over de voortgang van onze bruiloft, maar daar had ik de laatste maanden dus geen zin in. Ik heb de laatste maanden vrijwel nooit achter de laptop gezeten. Net zoals ik sinds juni al geen breiwerk meer heb aangeraakt. Dat kan ik niet meer inhalen nu. Wel kan ik mijn creaties voor de bruiloft met jullie delen en dat zal ik dan ook gaan doen de aankomende weken. Net zoals er deze winter nog nieuwe breipatronen online zullen komen.
Schop onder m’n reet.
Aan de omstandigheden kan ik niet zoveel veranderen. We weten allemaal niet hoe lang dit nog gaat duren. Voor hoe ik met de situatie omga, ben ik echter wel verantwoordelijk. Van de ene kant ben ik boos op mezelf en van de andere kant begrijp ik dat het niet altijd makkelijk was. Doordat er niet echt over gepraat wordt, voelde het alsof ik faalde. Van de andere kant denk ik wel dat meer mensen hier last van hebben gehad.
Ik ben in ieder geval blij dat ik me weer beter voel en ga vanaf nu weer leuke dingen met jullie delen op mijn blog. En natuurlijk zijn er leuke dingen om naar uit te kijken, leuke dingen die gebeurd zijn de afgelopen maanden en alles dat er nu nog gaat komen. Daar probeer ik me op te focussen.
Merel
och Alyssa toch,
je doet ontzettend je best om er op jouw manier mee om te gaan. Ik hoop dat je snel de lichtpuntjes ook weer kan gaan ervaren als een écht lichtpuntje.
Ook hoop ik dat je op een magische manier van jullie bruiloft kan genieten.
Je bent een topwijf.
Alyssa
MerelLief!
Ine Haex
Nou dat zit niet mee he..
Ik hoop dat je nu weer vooruit kunt kijken en de draad weer gaat opnemen( is eigenlijk al gebeurd he,goed zo)
De bruiloft staat voor de deur en dat gaat een Suoer mooie dag worden.
Ga genieten en kijk weer uut naar jou verhalen en creaties.
Gr ine
Succes en heel veel plezier met jullie huwelijksdag..