Toen ik vorig jaar januari vol goede moed begon aan 2020, dacht ik echt dat het een heel mooi jaar zou worden. Dat is het uiteindelijk ook geweest, maar ik hoef jullie ongetwijfeld niet uit te leggen dat alles totaal anders verliep dan dat ik ooit had kunnen denken. Daar is natuurlijk al een heleboel over gezegd en geschreven. Toch wil ik graag mijn gedachten en tevens mijn leukste momenten uit mijn 2020 delen, omdat het niet alleen maar klote was. Er waren ook echt wel mooie dingen aan 2020.
Kleine wereld
Als er iets is dat ik ontdekt heb tijdens 2020, is het dat mijn normale leven eigenlijk helemaal niet zo anders is dan de manier waarop ik 2020 heb doorgebracht. Ik ben altijd al veel thuis en breng met Tom veel tijd thuis door. Ik amuseer me prima thuis, omdat ik altijd wel iets te doen heb. Iets dat ergens een klein beetje verontrustend zou zijn, als ik er zelf niet helemaal prima mee zou zijn. Ik heb geaccepteerd dat ik het liefst thuis ben en niet zo nodig dagelijks avonturen buitenshuis hoef te bleven.
Iets dat wel degelijk heel anders was dan normaal, is dat de dingen die we juist wél heel graag buitenshuis deden allemaal wegvielen. Zo konden we een hele tijd niet naar de familie van Tom in België. Onze jaarlijkse vakantie naar mijn familie in Italië kon niet doorgaan (lees: het kon natuurlijk wel, maar wij kozen er bewust voor om het niet te doen). Onze vaste horeca plekken gingen allemaal dicht. Onze zondag-rommelmarktdag viel volledig in het water. Spontane uitjes of weekenden weg gingen niet meer. Daardoor merkte ik dat mijn wereld ineens nóg veel kleiner werd. Met name omdat ik sowieso al niet echt een rijk sociaal leven heb.
Gewoon gezellig thuis zijn en me thuis amuseren lukt me prima, maar daardoor leken veel dagen ook ontzettend op elkaar. Soms raakte ik onderprikkeld en wist ik niet meer wat ik thuis nou weer moest doen. En dat terwijl ik me normaal nooit verveel. Ik geloof echt dat nieuwe c.q. andere omgevingen, mensen en invloeden belangrijk zijn. Ik kijk dan ook echt uit naar het oude normaal en dat ik gewoon spontaan weer dingen kan ondernemen waar ik op dat moment zin in heb. Maarja, ik denk dat we daar allemaal naar verlangen.
Beste aankoop van het jaar
Toen ik eind januari met mijn ouders naar de rommelmarkt in Luik ging, vond ik deze vintage hond (lees: paraplubak). Ik zag ‘m staan en was meteen verkocht. In de veronderstelling dat hij een fortuin zou kosten. Dat viel uiteindelijk echt heel erg mee, waardoor ik ‘mijn beste vintage aankoop van 2020’ mee naar huis kon nemen. Ik noemde hem toen – op 31 januari – mijn beste vintage aankoop van 2020. Wist ik veel dat dat ook echt zo zou zijn. Na deze rommelmarkt heb ik vrij weinig andere rommelmarkten gezien. Iets waar ik me normaal echt ontzettend mee kan amuseren en we dan ook regelmatig doen in het weekend.
Getrouwd!
Maargoed, daar ga ik alweer: kijkend naar wat er allemaal niet kon. Terwijl er ook veel dingen waren die wel nog gewoon konden. Zo kozen Tom en ik er voor om gewoon te trouwen. Ondanks de beperkingen. Ondanks dat we veel mensen niet konden uitnodigen. Ondanks dat ik mijn familie uit Italië moest teleurstellen, met heel veel verdriet.
Op 02.10.2020 zijn we getrouwd in Maastricht. Het was een dag om nooit te vergeten en ik ben nog altijd heel gelukkig met de keuze om onze trouwdag gewoon door te laten gaan op de datum die we gepland hadden. Het was anders dan dat we al die tijd in gedachten hadden, maar uiteindelijk gaat het erom dat we getrouwd zijn. Dat Tom en ik de mooiste dag van ons leven hadden. De rest maakt nu eigenlijk allemaal niet meer zoveel uit.
Ik schreef al eerder een uitgebreide blogpost over onze trouwdag en alles wat daarbij kwam kijken. Hierin staat ook een deel van onze trouwfoto’s, mocht je nieuwsgierig zijn. De foto’s zijn gemaakt door Ad Utens.
Voorbereidingen bruiloft
In de maanden voor onze bruiloft ben ik veel bezig geweest met de voorbereidingen. Zo koos ik mijn droomjurk uit, die helemaal uit het niets gemaakt werd naar mijn wensen. Daarnaast besloot ik dat ik vrijwel alles zelf wilde doen. Ik maakte alle decoratie zelf (met behulp van mijn schoonvader), ik ontwierp de uitnodigingen zelf, ik maakte de corsages zelf, ik maakte mijn bruidsboeket en bloemenkroon zelf en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ondanks dat ik hier veel plezier aan heb beleefd, was het soms ook wel stressvol. Leermoment voor mij dat ik soms ook wel eens dingen uit hangen mag geven, al moet ik wel eerlijk zeggen dat de dingen die we wél uit handen hebben gegeven, hier en daar volledig misliepen. Dus ja, ik ben er eigenlijk nog niet helemaal over uit of het nou wel of geen slecht idee was om alles zelf te willen doen. Haha!
Nieuw leven
In augustus werd het petekind van Tom geboren: Sam! Een lief, mooi meisje dat inmiddels al bijna een half jaar oud is. Voor mij pas de tweede keer dat ik van zo kortbij een zwangerschap en geboorte meegemaakt heb. We keken er echt naar uit om het mini-mensje te leren kennen, vooral in de wetenschap dat het Tom zijn petekind zou worden. Het was in de eerste helft van 2020 soms lastig omdat we de grens niet over mochten. Gelukkig konden we wel gewoon op kraamvisite een aantal dagen na haar geboorte en in de weken die daarop volgden.
Toen we op weg waren naar onze eerste ontmoeting met Sam, zeiden we heel verwonderd tegen elkaar dat ze er nu voor altijd zou zijn. De rest van ons leven. Heel bijzonder. Het is een heel mooi en slim kind. Als cadeaus van Tom en mijzelf maakte ik een mobiel en een babygym. Helemaal zelf, alleen de houten elementen heb ik op internet besteld. Daar kreeg ik veel positieve reacties op, maar het mooiste is dat Sam er ontzettend veel plezier van heeft. Daar heb ik het uiteindelijk voor gemaakt.
Oh, vergeet ik bijna om Gerrit te benoemen. En de gehaakte deken.
Mijn eigen breipatronen
In 2020 durfde ik eigenlijk mijn eigen breipatronen uit te schrijven en te koop aan te bieden in mijn Etsy-shop. Dit was voor mij een gigantische sprong in het diepe, want ik was heel erg bang voor negatieve reacties. Iets dat uiteindelijk ontzettend meegevallen is. Er zijn altijd mensen die onaardig doen of ontevreden zijn, maar ik weet inmiddels dat mijn patronen prima in orde zijn. Ik heb er inmiddels meer dan 500 verkocht. Mijn doel is om in 2021 nog meer patronen uit te schrijven en het aanbod uit te brei(d)en.
Rondom dit proces heb ik gemerkt hoe onzeker ik kan zijn over mijn eigen kunnen. Dat ik altijd denk dat ik iets niet goed genoeg doe. Dat anderen het altijd veel beter doen. Het heeft me wel geholpen om na te denken over het allerergste dat er zou kunnen gebeuren. In dit geval zou dat een (of meerdere) slechte review(s) zijn. Of dat kopers hun geld terug zouden willen. Als dat het ergste is dan kom ik daar wel weer overheen, toch?
Inmiddels heb ik drie patronen uitgebracht en deze zijn tevens vertaald naar het Engels. Doordat ik deze patronen verkoop, heb ik maandelijks een deel passief inkomen. Dat wil zeggen dat ik geld verdien aan mijn patronen zonder dat ik er dagelijks voor hoef te werken. Ik blijf de bestaande patronen natuurlijk updaten en daar zit af en toe een paar uurtjes werk in, maar het inkomen blijft passief. Daar ben ik wel een beetje trots op.
Verlies
In april overleed mijn oma heel plotseling aan de gevolgen van een gebroken heup. Daar kan ik een heel verhaal over vertellen, maar ik verwijs liever door naar mijn Alzheimer posts I, II en III. Mijn oma betekende veel voor me en ik heb heel goede herinneringen aan haar. Helaas werden de laatste jaren van haar leven overschaduwd met Alzheimer en veel angst. Dat vind ik pijnlijk, ik had haar zoveel meer gegund. Ik denk iedere dag aan haar en vraag me nog steeds wel eens af hoe haar (onze) levens zouden zijn geweest zonder Alzheimer. Mijn oma was fantastisch en heeft mijn leven verrijkt. Ik mis haar soms nog steeds.
De manier waarop alles tijdens haar laatste dagen is gegaan, verdient geen schoonheidsprijs. Dat maakt het soms extra zwaar wanneer ik aan die dagen terugdenk. Ik ben dankbaar dat ik tot haar laatste moment bij haar mocht zijn, maar lig er ook vaak wakker van.
Er zijn ongetwijfeld kleine (en misschien ook grote) dingen die ik nu niet vermeld in mijn overzicht. Niet omdat ik er niet aan denk, maar meer omdat het anders een eindeloos verhaal gaat worden. Ondanks dat 2020 zich niet altijd van zijn mooiste kant liet zien, ben ik toch dankbaar voor alle lessen en mooie momenten die het jaar me gegeven heeft. Ik kijk uit naar alles dat 2021 ons gaat brengen.
Een beetje laat, maar…..beter laat dan nooit. xA
