Nog een aantal weken en dan is 2022 voorbij. Het was een mooi en tegelijk veelbewogen jaar, waarin we samen (Tom en ik) voor een grote uitdaging stonden. Een uitdaging die in 2023 verder zal gaan. Daarnaast genoten we van alles dat gelukkig weer mocht, na twee jaar lang beperkingen. In deze blogpost vertel ik over mijn 2022.
Carnaval vieren
Nadat in maart 2020 (lees: vlak na de Carnaval van dat jaar) de hele wereld op slot ging, mochten er veel dingen niet meer. Een daarvan was Carnaval vieren, waardoor we vorig jaar drie dagen aan huis zaten gekluisterd. Dagen waarop het normaal groot feest zou zijn geweest, een traditie die ik als Maastrichtse van kleins af aan heb meegekregen. Het was eigenlijk heel jammer en verdrietig. Veel mensen leven het hele jaar naar deze tijd toe en het voelde vrij uitzichtloos, aangezien we ook niet wisten wanneer het dan wel weer zou kunnen en mogen.
Lange tijd leek het erop, dat ook in 2022 geen Carnaval gevierd zou mogen worden. Twee weken vantevoren werd echter het hele land – plotseling – opengegooid, waardoor Carnaval vieren ook weer mocht. Veel Carnavalisten, waaronder ik, konden hun geluk niet op. We zagen het niet helemaal aankomen, denk ik en mede daarom was het zo’n grote verrassing. Met een beetje tijdnood, knutselde ik voor mijzelf een nieuwe hoofdtooi in elkaar en voor Tom een nieuwe versierde jas. We vierden drie dagen lang Carnaval en het voelde even alsof het nooit anders was geweest. Ik heb Maastricht nog nooit zó druk en zo gekleurd gezien op Carnavalszondag. Het was één van de mooiste Carnavals ooit en een hoogtepunt van 2022.
Koek en Sjaan
In mei werd ons gezin uitgebreid met twee kippen: Koek en Sjaan. Het duurde een aantal dagen voordat ik er echt van overtuigd was dat het goed zou komen, maar ik zou ze nu niet meer willen missen. Ze zijn zo leuk en hebben allebei een totaal ander karakter. Koekie is echt de meest brutale kip die je ooit zult zien en Sjaan die is zelfs bang voor haar eigen schaduw. Het is een gouden duo en het is heel aandoenlijk om ze samen te zien liggen slapen of wanneer ze samen naast elkaar op de stok zitten.
Ook met Koek en Sjaan hadden we wat uitdagingen dit jaar. In juli hadden we onze eerste bloedluizen plaag. Dat was echt pure ellende, maar met een beetje vertrouwen is het uiteindelijk helemaal goedgekomen. Tipje voor nieuwe kippenhouders: altijd diatomeeënaarde gebruiken op de bodem van het hok. Dat scheelt veel ellende, bedden verschonen en jeuk.
Koek die was in de zomer drie maanden broeds, zat vrijwel alleen in het hok (lees: ook toen het bloedje heet was) en is uiteindelijk zelf uit haar fase gekomen. Ook dit had wel z’n charme, want daardoor was het een echte knuffelkip die uit zichzelf op mijn schoot kwam zitten. Tom is het er niet altijd mee eens als ik hun mijn huisdieren noem, maar Koek en Sjaan zijn wel echt mijn huisdieren en ik ben dol op ze.
Italië
Na tweeënhalf jaar wachten, gingen we in juni eindelijk weer naar Italië. Om vakantie te vieren zoals we dat het allerliefste doen én om mijn familie te bezoeken. Het is mijn tweede thuis en het voelt daarom altijd weer als thuiskomen. Het mooie is dat alles precies nog zo is, als dat we het op 31 december 2019 achterlieten. Er is voor mij geen mooiere plek om op vakantie te gaan en dat heeft met name ook met mijn familie te maken. Ik heb een hele mooie, lieve en unieke familie.
Onze droom is denk ik wel om er ooit een heel mooi appartement of huis aan zee te kunnen kopen. Dat is altijd het eerste dat we benoemen wanneer we fantaseren over het winnen van de loterij. Er ligt een heel mooi huis aan het strand, tussen de hotels en strandbars. Dat zouden we dan willen kopen. Wie weet ooit.
In november was een deel van mijn familie hier in Nederland en hebben nog een avond gezellig samen gezeten. Ik ben echt dankbaar dat ik zoveel lieve mensen als familie heb. De gastvrijheid, warmte en vriendelijkheid van deze mensen is zo bijzonder, dat vind je hier nergens. Als wij over de boulevard wandelen en we zien familie op een terras zitten, dan mogen we daar gewoon bij gaan zitten. Het is zelfs raar als je het niet doet. Niemand heeft er ruzie met elkaar en iedereen is gewoon welkom. Niemand wordt buitengesloten. Daar kunnen ze hier nog wel eens een voorbeeld aan nemen.
Breipatronen
Een ander hoogtepunt in 2022, was het uitbreiden van mijn aanbod in brei- en haakpatronen. Ik lanceerde dit jaar mijn eerste haakpatroon en daarnaast nog een aantal breipatronen. Mijn bedoeling is om hier vooral nog mee door te blijven gaan. Ik ben inmiddels met nog twee patronen bezig, die ga ik allebei nog deze maand lanceren.
Ik ben heel dankbaar dat ik dagelijks zoveel mensen mag inspireren met mijn ontwerpen. Dat er inmiddels meer dan 1600 mensen een patroon van mij hebben gebreid of gehaakt. Het is echt een geschenk, elke dag. En ik hoop dat ik er nog lang mee mag doorgaan, nog veel inspiratie voor nieuwe patronen mag hebben en dat iedereen met plezier mijn breisels zal breien én dragen. Ik zal later nog een aparte samenvatting schrijven over alles dat ik maakte in 2022.
Sieperdepiep
Een minder fijn moment dit jaar, was toen onze Siep heel ziek werd. Van de ene op de andere dag, had ze problemen met haar blaas. Dit gebeurde allemaal de avond vóór Koningsdag. Een dag waarop dierenartsen hier in Nederland gesloten zijn. Gelukkig wonen we dichtbij de grens en kon ze op Koningsdag in België wel gewoon geopereerd worden. Er bleken twee blaasstenen van ca. 1 cm groot in haar blaasje te zitten. Heel zielig allemaal en ze voelde zich ook echt niet lekker.
We kregen de opdracht om te voorkomen dat ze op hoge dingen zou springen. Dit was natuurlijk vrijwel onmogelijk: een kat luistert nou niet echt naar wat wel en niet mag. Daarnaast doet Siepie sowieso alleen waar ze zelf zin in heeft. Ze mocht 10 dagen niet naar buiten of boven, dus sliepen we met de matras in de woonkamer. Zodat we haar in de gaten konden houden. Gelukkig kwam het helemaal goed.
Theater
Vorige maand heb ik meegeholpen tijdens voorstellingen in het theater. Dat vond ik heel leuk om te doen. Jaren geleden stond ik zelf ook op de bühne, deze keer heb ik achter de schermen geholpen. De laatste paar voorstellingen heb ik mijn camera meegenomen en een heleboel foto’s gemaakt voor en achter de schermen. Het was een uitdaging om alle bewegende mensen zo mooi mogelijk te fotograferen. Ik stond achter in de zaal, met een telelens en het was heel donker in de zaal. Veel foto’s waren te bewogen of mislukt, maar uiteindelijk ben ik tevreden met het resultaat en heb ik weer nieuwe dingen bijgeleerd over fotografie. Ik hoop dat ik iedereen blij heb kunnen maken met leuke foto’s.
Dit was voor mij een hoogtepunt omdat het een fijne afleiding was, toen het niet zo super ging met mijn gezondheid en ik me zorgen maakte. Ik vond het fijn om er deel van te mogen zijn en ben door iedereen heel lief ontvangen.
2023
Er waren nog een heleboel wat kleinere hoogtepunten, die ik niet allemaal ga benoemen. Wanneer ik op mijn telefoon door de foto’s heen scroll, zie ik heel wat foto’s voorbijkomen van fijne momenten. Etentjes, terrasjes, leuke vintage vondsten, rommelmarkten, veranderingen in ons interieur, grappige momenten met onze dieren en nog veel meer om op te noemen.
De laatste drie weken van dit jaar, wil ik er nog iets heel leuks van maken. Er zijn nog wat projecten die ik af wil ronden. Blogposts die ik wil schrijven. Voor 2023 wens ik gewoon net zo gelukkig te zijn als dit jaar. Ik realiseer me elke dag dat ik een ontzettende geluksvogel bent, met alle fijne dingen die ik heb in mijn leven. Een ontzettende lieve man – die ook mijn beste vriend is. Lieve familie om me heen. Onze dieren: Siepie, Sjaan en Koekie, die elke dag leuker maken. Ik heb heel lieve collega’s. We zijn allemaal gezond. Ik heb een fijne hobby en elke dag weer nieuwe ideeën. Een fijn thuis, samen met Tom. Er is maar één ding dat ik nog niet heb, laten we hopen dat dit in 2023 wel zo mag zijn.
