Inmiddels ben ik 22 weken – al bijna 23 weken – zwanger. Het gaat echt heel snel allemaal. En eigenlijk gaat alles goed. Ik voel me een stuk beter dan tijdens het eerste trimester. waarin ik voornamelijk heel misselijk was. We weten inmiddels dat we een dochter verwachten en dit leuke nieuws hebben we een aantal weken geleden gedeeld met alle dierbare mensen om ons heen, door middel van een gezellige gender reveal bij ons thuis.
Een meisje
De afgelopen maanden hebben we ons natuurlijk regelmatig afgevraagd welk geslacht ons kindje zou zijn: een jongetje of een meisje. Zelf had ik vanaf dag één heel sterk het gevoel dat het een meisje zou zijn. Dat zou ik ook heel leuk vinden, mede omdat ik voor een meisje allemaal leuke dingen kan gaan haken en breien. Dat is voor een jongen toch net iets anders. We kwamen altijd wel tot de conclusie dat het allerbelangrijkste blijft, dat het kindje gezond is. Toch schreeuwde alles in mij dat het een meisje zou zijn.
Daarom was ik ook enorm in de war, toen ik bij de 13 weken echo een piemeltje dacht gezien te hebben. Het gevoel van zeker weten verdween daardoor een beetje en ik maakte me soort van klaar dat het een jongen zou zijn. Uiteraard ook enorm leuk en ook heel erg gewenst.
Uiteindelijk kregen we tijdens de geslachtsecho het verlossende woord, dat het toch echt een meisje is. Dit is ook tijdens de 20 weken nog eens bevestigd. Tom vertelde achteraf dat hij ook heel sterk het gevoel had dat het een meisje was en we hadden dus allebei gelijk. Dat is wel mooi, dat je gevoel dan toch klopt. Dat we op een of andere manier toch al verbonden zijn met onze dochter. En dat ik nu allemaal leuke dingen kan gaan maken voor een meisje.
Naam
Wanneer je meer dan drie jaar erover doet om zwanger te worden (en te blijven), dan heb je heel veel tijd om na te denken over een naam. We hadden dan ook voor allebei de geslachten een naam staan, waarvan we eigenlijk zeker wisten dat het die naam zou worden. Door de jaren heen is de naam die we voor een meisje hadden, ineens niet meer zo uniek als drie jaar geleden. Waardoor we besloten om toch over een andere naam na te denken. Heel veel namen op ons lijstje zijn inmiddels meerdere keren ‘bezet’ en hebben we weggestreept.
Vroeger dacht daar niemand over na, dan noemde je je kind gewoon ‘Jan’, ongeacht hoeveel Jans er al bestonden. Toch wilden we graag een iets uniekere naam voor onze dochter en niet een naam die teveel voorkomt. Gelukkig kwam er een naam op ons pad waar we allebei meteen weg van waren en dit zal dan ook de naam van onze dochter worden.
Schopjes
Iets waar ik enorm naar heb uitgekeken, is het voelen van onze dochter in mijn buik. De bewegingen en schopjes. Een bevestiging waardoor ik weet dat het nog allemaal goed gaat. Omdat de placenta bij mij aan de voorzijde ligt, heeft dit langer geduurd dan ik hoopte. Ik voel haar nu ongeveer twee weken dagelijks schopjes geven en Tom voelt haar sinds die tijd ook al aan de buitenkant. Ik weet nu ook dat ik haar al eerder af en toe heb gevoeld, omdat ik de bewegingen inmiddels herken.
Op sommige dagen is ze rustiger dan andere dagen, waardoor ik merk dat ik toch weer wat bezorgd ben. Hopelijk worden de bewegingen en schopjes vanaf nu steeds regelmatiger, waardoor ik me minder vaak zorgen ga maken. Het blijft heel spannend en ik merk dat ik me op sommige dagen nog steeds zorgen maak en bang ben dat het mis zal gaan. Dit zal waarschijnlijk ook wel de hele zwangerschap zo blijven.
Veel mensen zeggen dan ‘dat ik me nu toch geen zorgen meer hoef te maken’, maar dat zijn veelal de mensen die nog nooit een dode baby in hun buik hebben gehad.
Moederdag
Gisteren was het Moederdag. Een dag die ik andere jaren heel confronterend vond. Me afvragend of het moederschap wel voor mij weggelegd zou zijn, in dit leven. En of we er wel goed aan deden om door te blijen gaan met proberen om zwanger te worden. Ook na onze miskraam. Daarom ben ik ook zo dankbaar dat ik nu een klein meisje in mijn buik heb, die in september geboren zal worden. We kijken zo erg naar haar uit en zijn druk bezig met haar kamertje en alle andere voorbereidingen.
Uitdaging
Ik ben heel blij dat het inmiddels fysiek iets beter gaan. Lichamelijk heb ik weinig kwaaltjes, op maagzuur na. Rennies zijn niet aan te slepen en nog blijft het met name ’s nachts wel een uitdaging. Qua gewicht be ik nog geen kilo bijgekomen, dat komt natuurlijk ook omdat ik de eerste weken zo ziek ben geweest.
De grootste uitdaging vind ik momenteel het vinden van leuke kleding die ik tijdens de zwangerschap kan dragen. De standaard positiemode is echt niet aan mij besteed. Veel te basic en degelijk, in saaie kleuren. Dat vind ik echt heel bijzonder, want ik kan me voorstellen dat hier meerdere vrouwen mee worstelen. Dus ik heb voor de zoveelste keer een vracht bij Zara en H&M besteld, in grotere maten, in de hoop dat daar iets leuks tussenzit. Als dat mijn enige zorgen blijven tijdens deze zwangerschap, dan mag ik absoluut niet klagen. Daarvan ben ik me meer dan bewust, dus dat doen we dan ook maar niet. ❤️
Irene
Fijne update!
Jammer dat jullie eerste naam niet meer zo uniek is. Wij hebben ook echt voor een unieke naam gekozen. De afgelopen tien jaar is er maar 1 kindje geboren met zijn naam en dat is hij, haha. Dat vind ik zo leuk!
Zwangerschapskleding vond ik ook moeilijk. Ik heb toen (4 jaar geleden) bij H&M wel wat leuke dingen gevonden, maar ik vind de mode tegenwoordig sowieso heel saai. Hopelijk toch wat leuke stuks gevonden!
Alyssa
IreneJaaa, een unieke naam is tegenwoordig wel een uitdaging. Die van ons komt wel vaker voor, maar niet zo vaak als de naam die we eerst in gedachten hadden. Positiekleding blijft wel een dingetje, ik vind alles vooral heel saai en degelijk. Bij H&M en Zara heb ik nu wat basic jurken gekocht, die ik ga opleuken met fijne accessoires en leuke schoenen.