Gisteren was ik precies 36 weken zwanger van ons meisje en het begint behoorlijk op te schieten. Ik geniet – ondanks wat kleine kwaaltjes – heel erg van mijn zwangerschap. Ik vind het leuk om zwanger te zijn en kan tegelijkertijd niet wachten totdat ze geboren zal worden. De babykamer is inmiddels bijna af en is ook de rest van het huis aangepast voor de komst van onze dochter. Het getrappel in mijn buik, geniet ik nog elke dag van. Het is een raar idee dat ik dit na de bevalling nooit meer zal voelen.
Babykamer
Ondanks dat we de babykamer al eerder helemaal af hadden willen hebben, is ons dat nog niet helemaal gelukt. Er moeten nog wat kleine dingetjes gedaan worden. Tom werkt de hele week en we zijn daardoor aangewezen op de avonden of het weekend. Waar ik normaal gezien hier thuis alles regel, kan ik nu niets meer tillen en slepen. Waardoor ik veel dingen niet meer zelf kan doen. Dat is confronterend, maar van de andere kant zou het ook niet goed voor mij en de baby zijn. We fixen het gewoon met ons tweetjes (drietjes), zoals we dat eigenlijk altijd al gedaan hebben. Dream team.
Inmiddels zijn de muren geverfd door Tom, heb ik de commode in een andere kleur geverfd, staat het wiegje klaar en ben ik alle wasjes aan het draaien. Het hemeltje is helemaal af en hangt boven de wieg, net zoals de mobiel. Gisteren hebben we de gordijnen opgehangen. We hoeven nu alleen nog wat decoratie op te hangen aan de muren, een leuk tapijt op de vloer te leggen en een leuke stoel te zoeken. We verwachten dan ook dat de babykamer deze week helemaal af zal zijn. Misschien wat later dan de bedoeling was, maar ik ben heel trots op ons (en dan met name op Tom) dat we het samen hebben weten te fixen.
Kwaaltjes
De week nadat we terug kwamen van vakantie, ging het een beetje mis. Er waren een aantal dagen waarop ik me niet lekker voelde. Wazig zicht, heel moe zijn, sterretjes zien, misselijk en eigenlijk nog meer symptomen die konden duiden op zwangerschapsvergiftiging. We zijn toen een avond naar het ziekenhuis gegaan voor een CTG en controles. Daar is uiteindelijk uitgekomen dat ik een ijzertekort heb én een lage bloeddruk. Daardoor had ik dagelijks flauwtes en voelde ik me weken te moe om normaal te kunnen functioneren.
Een enorme tegenvaller, aangezien ik als bezige bij altijd bezig ben. In het huishouden, met mijn bedrijf, met onze dieren en nu ook met de zwangerschap natuurlijk. Omdat de ijzertabletten niet aansloegen, heb ik de afgelopen weken tweemaal een ijzerinfuus gekregen in het ziekenhuis. Dit merk ik inmiddels, gelukkig, waardoor ik meer energie heb.
Zelf dingen maken
De hele zwangerschap was ik bezig met dagdromen over de dingen die ik zelf wil maken voor onze dochter. Hopende op een moment dat ik genoeg energie zou hebben om dit ook echt te kunnen gaan doen. De eerste 17 weken was ik heel ziek door de misselijkheid en het overgeven, waardoor er al een groot deel van de tijd wegviel. Het ijzertekort hielp daarna niet echt mee. Er waren dagen dat ik amper op mijn benen kon staan en dan was het huis netjes houden en mijn werk prioriteit. Inmiddels heb ik meer energie en heb ik gelukkig wel wat dingen kunnen maken voor onze dochter. Zoals ik ook voor ogen had.
Om eerlijk te zijn heb ik me best wel verdrietig gevoeld over het feit dat ik geen energie had om iets voor mijn eigen dochter te maken, nadat ik jarenlang voor elke baby die in mijn omgeving werd geboren, dat wel kon doen. Dat deed ik met liefde en plezier natuurlijk, toch is het ergens een teleurstelling dat er nu niemand is die ditzelfde voor mijn dochter doet. Op mijn mama na, die al een aantal mooie dingen heeft gehaakt. Maar ik heb dan ook een heel lieve mama.
Baby shower
Een aantal weken geleden werd ik enorm verrast met een baby shower bij mijn ouders thuis. Met allemaal mensen die me dierbaar zijn en die allemaal heel enthousiast en liefdevol over onze baby zijn. Nu al zoveel liefde geven. Waar ik mezelf kan zijn en die me ook in mijn waarde laten in de keuzes die ik maak. Het huis was prachtig versierd. Gewoon een gezellige bubbel, zonder dat ik mezelf hoef uit te leggen. Het was een gezellige avond en onze meid heeft weer allemaal mooie spulletjes gekregen. Zo lief! Leuk om later naar terug te kijken als ze er eenmaal is.
Negatieve kant
Zoals ik al zei ben ik enorm gelukkig en blij zwanger, ondanks dat het niet altijd makkelijk is. Dat gelukzalige gevoel is er altijd. Dat ik zo enorm blij ben met mijn lieve man, onze dieren en het kleine meisje in mijn buik. Het leven dat wij samen hebben. Daar ben ik elke dag dankbaar voor. Ondanks de misselijkheid tijdens de eerste 17 weken en de kwaaltjes die ik nu heb, heb ik echt geen reden om te klagen gehad tijdens mijn zwangerschap. Het was voor ons niet zo vanzelfsprekend en we hebben vaak heel veel verdriet gehad rondom dit thema. Dat hebben we allemaal met z’n tweetjes doorstaan en verwerkt. Er waren heel vaak momenten waarop niemand vroeg hoe het eigenlijk met ons ging, terwijl het heel zwaar voor ons was.
Mede daarom vind ik het ook enorm vervelend, dat mensen zich op een negatieve manier willen bemoeien met onze keuzes rondom mijn zwangerschap en de aankomende bevalling. Terwijl wij er heel positief in staan en ik juist uitkijk naar mijn bevalling. Na alle ellende en traumatische ervaringen van de afgelopen jaren, die Tom en ik in het ziekenhuis hebben meegemaakt.
Bubbel
Dat is ook één van de redenen waarom ik me afzijdig en rustig houd. Lekker in mijn bubbel zit, mijn positieve bubbel. Waar ik en Tom genieten van het ‘in verwachting’ zijn en alle leuke momenten. Waarin elk schopje en elke beweging genieten is. Ik foto’s maak van mijn buik, het babyboek invul, dagboekjes voor de baby schrijf en bezig ben aan de babykamer. En inmiddels ook mooie dingen kan maken voor onze dochter. Ik wil geen negatief gedoe en mensen die het allemaal beter weten. Absoluut geen energie voor en geen zin in. Daar word ik namelijk enorm chagrijnig van, zeker op dagen dat ik amper kan lopen en gewoon wil focussen op fijne dingen.
De laatste loodjes
Of dit echt de laatste loodjes zijn, weet ik niet. Ergens denk ik van wel en dat ze eerder zal komen. Waarom ik dat denk, weet ik niet zo goed. Misschien omdat mijn buik zo enorm groot is en ze al behoorlijk ingedaald is. We laten ons verrassen, een cadeautje zal het sowieso zijn. Op naar de laatste fijne weken als zwangere en het uitkijken naar onze dochter. Daar hebben we namelijk heel lang op gewacht.
