Fé Charlie

Daar is ze dan eindelijk! ❤️ Op 17 september j.l. zijn Tom en ik trotse ouders geworden van een prachtig, lief meisje: Fé Charlie. Geboren met precies 41 weken, met een gewicht van 4565 gram en een lengte van 53 cm. Vernoemd naar mijn liefste opa, Charles. Na een voorspoedige en fijne zwangerschap, liep de bevalling totaal anders dan we hadden gehoopt. Onze dochter kwam uiteindelijk middels de keizerlijke weg ter wereld. Daar kozen we zelf voor, omdat de bevalling niet vorderde en ons meisje daar last van kreeg.

Droombaby

Ondanks dat de bevalling totaal anders liep dan waar ik ooit van droomde, is het allerbelangrijkste dat onze dochter kerngezond ter wereld kwam. Rond en gezond. Over haar grootte is nogal wat te doen geweest. Met name pas gedurende de laatste weken van mijn zwangerschap. Waar de één zei dat het absoluut geen baby van 4,5 kilo zou worden, bleven anderen er een beetje mysterieus over. Uiteindelijk bleek ons Feetje wél meer dan 4,5 kilo te wegen en was het waarschijnlijk nooit gelukt om haar middels mijn droombevalling ter wereld te laten komen.

Fé is een baby om van te dromen. Ze slaapt goed, is enorm rustig. Ze dronk meteen goed aan de borst en is inmiddels goed op weg terug naar haar geboortegewicht. Op wat problemen met voeding na, loopt alles vanaf de geboorte ontzettend voorspoedig. En dat is onder aan de streep natuurlijk het allerbelangrijkste. Voor haar zou ik alles nog ontelbare keren opnieuw doorstaan. Zij is het mooiste wat er bestaat en ik ben dankbaar dat ik haar mama mag zijn. Dat we eindelijk met z’n drietjes zijn.

Keizersnede

Een scenario waar ik nooit over nadacht, omdat we er vanaf dag één positief naar de bevalling keken. Misschien omdat bevallen tegenwoordig enorm wordt geromantiseerd. Alsof een moeiteloze badbevalling thuis de nieuwe standaard is. Niets is minder waar en het heeft echt niet alleen met kennis, een goede mindset en positief denken te maken. Soms lopen dingen gewoon anders en heb je er zelf geen invloed op.

Hetgeen waarvan ik dacht dat het afschuwelijk zou zijn, viel me uiteindelijk het meest mee van alles. De operatie zelf zou ik nog 100 keer doorstaan, zonder enige angst en moeite. Het was de nasleep die voor mij enorm zwaar was. Waar anderen na een keizersnede heel snel weer mobiel zijn, val ik onder de groep vrouwen die daar dus niet bij hoort. De eerste anderhalve week kon ik eigenlijk helemaal niets. Ik lag met een ziekenhuisbed in de woonkamer en kon mijn dochter niet zelf uit haar bedje tillen.

Ik kon mijn eigen dochter niet verschonen, verzorgen, wiegen, troosten en aankleden. Met moeite kwam ik op en neer naar het toilet en dat was het dan ook zo’n beetje. Meestal huilend van de pijn. Dat heeft wel impact gehad op onze kraamtijd. Het is niet fijn wanneer je vanaf het eerste moment al het gevoel hebt dat je een slechte moeder bent en twintig stappen achterloopt. Langs de zijlijn toekijkt hoe anderen je dochter verzorgen, omdat je het zelf niet kan.

Drie weken

Aankomende dinsdag is Feetje alweer drie weken oud. Sinds enkele dagen gaat het iets beter. Het lukt me weer om boven te slapen. Wandelen, traplopen en kleine taken in huis doen lukt, zonder teveel pijn. Inmiddels kan ik zelf voor mijn dochter zorgen. Daar ben ik heel blij om, al ben ik ook nog vaak verdrietig dat het allemaal zo is gelopen. Ik had het me echt heel anders voorgesteld en zou willen dat het anders was gegaan.

Het gevoel dat ik een groot deel gemist heb de eerste twee weken. Bang dat ze niet weet dat ik haar moeder ben, omdat ik de eerste twee weken amper iets voor haar heb kunnen doen. Het zal denk ik wel even duren voordat ik dat een plek kan geven en voordat ik het vertrouwen heb dat ik wel een goede moeder ben. Mijn liefde voor haar is hoe dan ook groots aanwezig en ik kan me nu al geen leven meer zonder haar voorstellen.

Gelukkig heeft Tom de afgelopen weken heel goed voor haar (en voor mij) gezorgd. De allerliefste man en de allerliefste papa van de wereld. Voor hem ook allemaal de eerste keer en hij doet het allemaal zo goed. We hadden ons geen betere man en papa kunnen wensen.

Genieten

Doordat het elke dag beter gaat, wordt het ook makkelijker om te genieten van deze mooie tijd. De tijd die heel snel voorbij vliegt en ook nooit meer terug zal komen. Daar ben ik me heel erg van bewust, dus ik probeer alle momenten in me op te nemen om nooit te vergeten.

Gelukkig is het nog een aantal dagen mooi weer, waardoor we nu fijn dingen samen met z’n drietjes kunnen doen. Niet alleen in huis, maar ook buitenshuis. Wandelingen maken, samen winkelen, in en rondom het huis rommelen. Gewoon genieten van ons leven met z’n drietjes. Alsof het nooit anders is geweest.